"Dziewczyna z Dzielnicy Cudów" - Aneta Jadowska

Tytuł: Dziewczyna z Dzielnicy Cudów
Autor: Aneta Jadowska
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: wrzesień 2016
Liczba stron: 320

"Etyka pracy wśród najemników najwyraźniej ostatnio spadła. W życiu nie pojechałabym na akcję rzęchem, który może mi się rozwalić, gdy włączę wycieraczki, o pościgu czy ucieczce nie wspominając"

Mam słabość do fantastyki. Gdy tylko zobaczyłam „Dziewczynę z Dzielnicy Cudów” i gdy pod jej adresem posypały się pierwsze pozytywne recenzje, zapragnęłam tę książkę przeczytać. Dodatkowo ostatnio buszuję wśród polskich autorów i właśnie natrafiłam na kolejny przykład, że nasi rodzimi pisarze często poziomem swych książek, przewyższają literaturę zagraniczną.

Mówią na nią Nikita, ale tak naprawdę, ma wiele imion. Potrafi zabijać bez zmrużenia oka, dziennie spożywa kilka razy więcej jedzenia niż przeciętny człowiek, nie ufa nikomu i nie nawiązuje żadnych bliższych relacji. Jest typem samotnika, ale są osoby, na których jej zależy. Kiedy więc słyszy o porwaniu jednej z piosenkarek klubu Pozytywka, naładowuje Inkwizycję i Zębuszkę i wyrusza na jej poszukiwanie. Czas nagli, a dodatkowo ktoś najwyraźniej obrał Nikitę za cel. Co więcej, został jej przydzielony partner, o którym nie wie praktycznie nic. A Robin skrywa wiele tajemnic…

Zacznę od tego, że zaintrygował mnie opis, który sugerował, że w książce pojawi się pewien wątek kryminalny. I jak się okazało, porwanie w klubie Pozytywka zapoczątkowało lawinę zdarzeń i było jedynie jednym z wątków w tej książce. Uwielbiam takie wielowątkowe książki, które angażują czytelnika i sprawiają, że ciągle zastanawiamy się, czym też autorka jeszcze nas zaskoczy.

"I tak po prostu miałam armię, prawie setkę kobiet, znających Dzielnicę od podszewki, które gotowe były ruszyć na przeszpiegi, choćby w papilotach i bamboszach.
Za takie rzeczy też można pokochać Dzielnicę Cudów"

To co jest największą zaletą tej książki, to jej główna bohaterka. Nikita już od samego początku jawi się nam jako kobieta stanowcza, nieustępliwa i z silnym charakterem. Śledzenie jej domysłów na temat całej intrygi rozwiniętej w książce, to czysta przyjemność, bowiem mamy do czynienia z umysłem błyskotliwym i inteligentnym. Z ciekawością podążałam za jej tokiem myślenia, Nikita nie poddaje się emocjom i stara się do każdej sytuacji podejść w sposób racjonalny. Na pierwszy rzut oka moglibyśmy stwierdzić, że w takim razie, jest postacią całkowicie nierealistyczną i papierową, ot kolejna silna bohaterka, jakich ostatnio wiele. Nic bardziej mylnego. Nikita miewa też chwile słabości, kiedy emocje biorą górę nad rozumem. W takich momentach wyraźnie widać, że jest to bohaterka z krwi i kości, postać bardzo ludzka, która budzi nasze zrozumienie. To właśnie dzięki takim fragmentom, Nikita zaskarbiła sobie moją sympatię.  

Po przeczytaniu „Dziewczyny z Dzielnicy Cudów” muszę stwierdzić, że Aneta Jadowska świetnie poradziła sobie z kreacją bohaterów. Kolejną genialną postacią w tej książce jest Robin, który odgrywa w historii bardzo ważną rolę. Ale nie, to nie jest kolejny nieustraszony męski charakter, jakich spotykamy na każdym kroku. Trudno mu odmówić pewnego uroku osobistego, ale przede wszystkim, urzekł mnie stoickim spokojem i opanowaniem. Nie rzucał słów na wiatr, nie starał za każdym razem dowieść swojej racji i nie podejmował bezmyślnych decyzji. Z drugiej strony, w sytuacji nagłego zagrożenia, potrafił pokazać, że nie bez powodu został przydzielony na partnera Nikity.

I tu pojawia się ten wątek, którego od początku się obawiałam. No bo skoro, Nikita nagle dostaje przydzielonego współpracownika i od razu zaczyna darzyć go niechęcią, to wyglądało mi to na zalążek wątku miłosnego. Spotkało mnie jednak pozytywne zaskoczenie, gdyż autorka nie poszła na łatwiznę i rozwinęła o wiele bardziej obiecującą relację między bohaterami – pewną przyjaźń, a przynajmniej zaufanie. Nie wiem, jak zdecyduje się to poprowadzić w kolejnych częściach, ale przynajmniej widać, że wszystko dzieje się stopniowo, a jakkolwiek pani Jadowska nie rozwinie tego wątku, to bohaterowie przechodzą pewne etapy znajomości, od niechęci, po tolerancję, później współpracę, no i na koniec jakąś namiastkę przyjaźni. Teraz mogę już tylko spekulować, jak to wszystko potoczy się dalej.

"- (...) Gdyby nastąpiła apokalipsa zombie, zajmujemy jego chatę i obserwujemy, jak ludzie zagryzają się na ulicach.
Nawet nie kryła ekscytacji na myśl o tym, że po Warsie hasałyby zombie"

W „Dziewczynie z Dzielnicy Cudów” mamy zagadkę, tajemnicę, ale co więcej, to wszystko rozgrywa się w alternatywnej Warszawie, która właściwie Warszawą nie jest, lecz dwoma miastami, Warsem i Sawą. Autorka idealnie poradziła sobie z kreacją świata przedstawionego, dopracowała go w każdym calu, a w miasta tchnęła powiew magii. Dzielnica Cudów to miejsce, które rządzi się własnymi prawami, można powiedzieć, że ma swoją duszę i świadomość. Od początku mnie zaintrygowało, a w końcu nie byłoby dobrej książki fantasy, bez innej rzeczywistości, w którą możemy się przenieść.

Wielowątkowa powieść osadzona w alternatywnej Polsce. Jeszcze nie jesteście przekonani? Dodajmy do tego nieszablonowych bohaterów, brak wątku miłosnego (!) i realistycznie zarysowane więzi między bohaterami. No i jako wisienka na torcie – Dzielnica Cudów, miejsce, które zaintryguje każdego czytelnika. I jak tu teraz wytrzymać do premiery drugiej części przygód Nikity? :)

Za książkę dziękuję wydawnictwu Sine Qua Non